Biskup u chorych

Uroczystości w Światowym Dniu Chorych rozpoczęły się od mszy świętej celebrowanej na oddziale przez ks. dr hab. Bogdana Węgrzyna – kapelana Szpitala Powiatowego w Limanowej. Po mszy na oddział przybył rodak limanowski ks. biskup Andrzej Jeż, który odwiedził i błogosławił każdego pacjenta leżącego na oddziale. Jak się okazało biskup w murach limanowskiego szpitala pracował pierwszy miesiąc swojego kapłaństwa.

Po uroczystościach na oddziale, w Limanowskim Domu Kultury dr Anna Wilk powitała przybyłych gości, a ordynator oddziału dr Danuta Warszawska – Głąb przypomniała historię oddziału.

- Opieka paliatywna na terenie powiatu limanowskiego funkcjonowała od 1994 roku, jako Poradnia Terapii Paliatywnej – mówiła Danuta Warszawska-Głąb. - Poradnia ta od początku istnienia ściśle współpracowała z Hospicjum Domowym, św. Wincentego a Paulo, zajmując się opieką nad terminalnie chorymi w domach. Pracę poradni wspomagała wówczas 20-osobowa parafialna grupa charytatywna wolontariuszy.

Z końcem 1999 roku ówczesna dyrekcja szpitala: Wiktoria Zelek i Anna Wilk podjęła starania o uzyskanie kontraktu dla Ośrodka Hospicyjnego i od 1 stycznia 2000 roku ruszył Oddział Paliatywny i Długoterminowy.

Położą nowy asfalt. Odcinek drogi będzie zamknięty Wnioski o ukaranie po “rozpoczęciu sezonu motocyklowego”

Na podstawie danych statystycznych szpitala jednoznacznie wynika wzrost zapotrzebowania na opiekę paliatywną. – W 2000 roku hospitowanych na oddziale było 116 pacjentów paliatywnych, rok później ich liczba wzrosła do 199 osób i tak utrzymywała się do 2004 roku, następnie wzrosła do 210, a w ostatnich dwóch latach przekroczyła 250 hospitalizacji – mówi Danuta Warszawska-Głąb. – Jak wynika również z analizy statystycznej od pierwszego roku działalności oddziału, 50 procent hospitalizowanych pacjentów po opanowaniu dolegliwości towarzyszących chorobie nowotworowej i ustabilizowaniu ogólnego stanu zdrowia wracało do dalszego leczenia warunkach domowych pod opieką Poradni Paliatywnej i przy współpracy z lekarzami, i pielęgniarkami POZ w miejscu zamieszkania. Obecny brak opieki domowej znacznie utrudnia kontynuację leczenia w warunkach domowych, co często owocuje powrotami pacjentów na oddział.