Kapituła Kolegiacka przy bazylice erygowana w 100. rocznicę poświęcenia kościoła

Limanowa. Wczoraj w Limanowej uroczyście obchodzono 100. rocznicę poświęcenia kościoła, który od 1991 roku nosi tytuł Bazyliki Mniejszej, a od tego roku także Kolegiaty.

Obchody rozpoczęła uroczysta suma sprawowana o godz. 12:00, której przewodniczył pochodzący z Limanowej biskup Andrzej Jeż, ordynariusz diecezji tarnowskiej. On też wygłosił do zgromadzonych wiernych homilię.

- Każda rodzina potrzebuje domu, czyli miejsca w którym wszyscy członkowie rodziny mogą razem przebywać, umacniać więzi między sobą, troszczyć się o siebie nawzajem i dzielić wspólnotę życia. Dzisiejsza liturgia upamiętniająca rocznicę poświęcenia kościoła prowadzi nas do wdzięczności za dom, którym jest nasz parafialny kościół. Bez tego domu rodzina parafialna byłaby rozproszona i pozbawiona możliwości przeżywania tego, czym jest wspólnota wiary - mówił biskup Andrzej Jeż.

Ordynariusz tarnowskiej diecezji nawiązał w homilii do pięknych krajobrazów Limanowszczyzny. - My nosimy te krajobrazy nawet gdy wyruszamy daleko w inne regiony świata – głosił kapłan z Limanowej.

Jak zacząć przygodę z padlem? Akcesoria, odzież i pierwsze treningi Sondaż zaufania IBRiS: detronizacja Trzaskowskiego. Niespodziewany lider

W tym roku biskup tarnowski Andrzej Jeż postanowił erygować przy limanowskiej bazylice Kapitułę Kolegiacką pw. Matki Boskiej Bolesnej. Jest to szósta kapituła w diecezji tarnowskiej – oprócz Kapituły Katedralnej w Tarnowie oraz Kapituł Kolegiackich w Nowym Sączu, Bochni, Wojniczu i Mielcu.

100 lat temu w niedzielę różańcową 6 października 1918 roku budowniczy świątyni ks. Kazimierz Łazarski (1858 – 1944) poświęcił limanowski kościół. Wydarzenie to było tylko zamknięciem pewnego etapu prac budowlanych, ponieważ wyposażanie wnętrza świątyni oraz prace wykończeniowe trwały jeszcze kilkanaście lat.

Limanowską świątynię wzniesiono jako pomnik – wotum Stulecia Konstytucji 3 Maja. Idea budowy nowego kościoła zrodziła się na początku lat 90. XIX wieku. Młody ks. Łazarski przybył do Limanowej w 1889 roku i został administratorem parafii w zastępstwie poprzedniego proboszcza. W 1890 roku sam został mianowany proboszczem limanowskim. Na wiosnę 1891 roku podjął on pomysł budowy nowej świątyni. Przekonał parafian, ówczesne władze miasta oraz właścicieli okolicznych dworów do budowy nowej świątyni, jako pomnika Stulecia Konstytucji 3 Maja. Na wiosnę 1891 roku został zawiązany społeczny Komitet Budowy Kościoła. Pierwszą składkę przeprowadzono w niedzielę 3 maja 1891 roku. Następnie przez kilkanaście lat w różny sposób zbierano fundusze na budowę. Równocześnie ks. Łazarski zaczął zastanawiać się, jak ma wyglądać nowa świątynia i w jakim stylu ma być zbudowana. W krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych spotkał wybitnego malarza Jacka Malczewskiego, który podsunął myśl zorganizowania otwartego konkursu na projekt nowego kościoła. W 1908 Towarzystwo Polska Sztuka Stosowana ogłosiło w prasie otwarty konkurs na projekt kościoła w Limanowej. Konkurs został rozstrzygnięty w maju 1909 roku w Krakowie, a z pośród ponad trzydziestu projektów zwyciężyła praca młodego warszawskiego architekta, Zdzisława Mączeńskiego (1878 – 1961). W kwietniu 1911 roku rozebrano stary, drewniany drugi limanowski kościół i w okolicy cmentarza parafialnego zbudowano tymczasową kaplicę. 3 maja 1911 roku poświęcono i wmurowano kamień węgielny. Rozpoczęła się wtedy budowa, która trwała ponad 7 lat. Pierwszy etap prac trwał do lata 1914 roku, gdy wybuchła I wojna światowa. Działania wojenne, brak rąk do pracy oraz brak funduszy przerwały budowę do lata 1916 roku. Po wznowieniu prac w 1916 roku budowę zakończono jesienią 1918 roku. 6 października 1918 roku poświęcono kościół i oddano do kultu jednak prace we wnętrzu jeszcze trwały kilkanaście lat. Kolejnym etapem w dziejach była uroczysta konsekracja kościoła, która miała miejsce trzy lata po poświęceniu przez ks. Łazarskiego. Uroczystej konsekracji dokonał ówczesny biskup tarnowski Leon Wałęga 6 października 1921 roku.

Retransmisja mszy św. - TV Trwam:

(Fot.: Diecezja Tarnowska)