Niezwykły kraj i niezapomniani ludzie

- Niezwykle ciekawie jest jechać do innego kraju i poznawać jego życie codzienne, kulturę, kuchnię czy też piękno naturalnego środowiska. To wszystko udało nam się zobaczyć w maju 2013 roku w Turcji - mówi Maria Kita, szkolny koordynator projektu 'It’s My Nature' w ZS nr 1 w Starej Wsi.

Już po raz trzeci tym razem wspólnie ze szkołami z Francji, Niemiec, Włoch i goszczącej uczestników Turcji spotkano się w ramach realizowanego wspólnie projektu It’s My Nature. - Turcja to odmienny kraj od nas kulturowo i oczywiście religijnie - mówi Maria Kita. - Mimo różnic Turcy, to ludzie bardzo gościnni i mający ciągle na uwadze dobro europejczyków, zwróceni w stronę Europy jak my niegdyś w stronę zachodnich państw. Dzięki tej wizycie mieliśmy okazję podziwiać niezapomniane, malownicze pełne ciepła roztaczającego się z pomarańczowych dachów widoki ze wzgórz Afyon na miasto. Miasto leżące pomiędzy skalnymi górami nad którym górują ruiny cytadeli Karahisar. Potężna aglomeracja pełna blisko stojących siebie domów, bardzo zatłoczona i głośna z trąbiącymi samochodami i nieprawdopodobnie niebezpiecznie jeżdżącymi kierowcami ale niezwykła dzięki ludziom, którzy nas tam do siebie zaprosili. Podziwialiśmy również malownicze pustkowia rozciągające się wokół wsi Döğer położonej pomiędzy stepami. Pośród tych stepów stoją dumnie góry-skały w których zostały wydrążone pierwsze mieszkania – domy przez ludy zamieszkujące te tereny przed narodzeniem Chrystusa około 1200 p.n.e. Pośrodku pustkowia znajduje się naturalne jezioro a wewnątrz niego bajkowe skalne kominy wznoszące się ponad taflą jeziora. Ten krajobraz to malownicza bajkowa niezamieszkała planeta. Nie ominęliśmy Frig Valley (dolinę Frig), która kryje zaginioną cywilizację króla Midasa. Gdzieniegdzie można zobaczyć pola z uprawianym na nich opium bo Afyon to Afyonkarahisar - Czarna Twierdza Opium obecnie ośrodek legalnej uprawy maku, z którego wytwarzane jest do celów medycznych opium.

Goście mogło się również rozkoszować tradycyjnym tureckim jedzeniem. Turecka kuchnia swoje bogactwo zawdzięcza potrawom pochodzącym z różnych regionów Imperium osmańskiego. - Baranina i wołowina, to podstawa dań mięsnych bardzo smacznych pełnych sałat, warzyw no i oczywiście na zakończenie obiadu obowiązkowo podawany bardzo słodki deser, polewany syropem słodszym od miodu. Turecka ciemna, bardzo mocna herbata parzona w podwójnym imbryku i serwowana w szklaneczkach kształtem przypominającym tulipany jest nieodzownym elementem posiłków. Parzenie herbaty w Turcji to rytuał zachowany po dzisiejszy dzień. Mogliśmy również wypić prawdziwą turecką kawę i zakosztować tureckich słodyczy jaką jest baklava nadziewana orzeszkami pistacjowymi a podawaną z lodami z koziego słodkiego mleka - dodaje koordynator.

W szkole na warsztatach uczennice z AÇAL zainteresowały nas Sztuką Ebru - niesamowitą techniką malowania. Na wieczorku poezji zaprezentowali wiersze tureckich pisarzy przepełnionych patriotyzmem i turecką przyrodą. Szczególnie podniośle była recytowana poezja patriotyczna. Wiersze były przeplatane turecką muzyką, prezentowaną przez szkolny zespół. - Mogliśmy również uczestniczyć w wiosennym festiwalu młodzieży. Młodzież przygotowała wraz z nauczycielami zawody sprawnościowe a po nich rozpoczął się koncert szkolnego zespołu, oczywiście w rytmach tureckich gdzie tańczyli uczniowie, nauczyciele i goście podrygując wspólnie wesoło - wspominają uczniowie.

Turcy kładą bardzo duży nacisk na języki obce. W 9 klasie uczniowie maja po 10 godzin języka angielskiego tygodniowo. Języka uczy 2 nauczycieli. Jeden czytania, pisania i gramatyki, a drugi tylko mówienia. Bardzo lubią wszelkie nowinki techniki. - W szkole do której zostaliśmy zaproszeni każda sala lekcyjna jest wyposażona w tablice interaktywną. Nie mniej jednak Turcy to przede wszystkim patrioci dbający o kulturę swojego narodu i o swoją narodowość. I co ciekawe to najbardziej się dla nich liczy. To jest dla nich ważne - mówi Maria Kita.

100 lat Czesławy Oleksy (ZDJĘCIA) Choinka to następczyni podłaźniczki