Uczczono pamięć o niezłomnych - zdjęcia

Limanowa. Wczoraj lokalna społeczność podczas uroczystości w Limanowej oddała hołd Żołnierzom Wyklętym z Limanowszczyzny w dniu ich święta o charakterze państwowym.

Uroczystość zgromadziła nie tylko przedstawicieli władz i instytucji, ale również rodziny żołnierzy wyklętych z Limanowszczyzny, wśród których był por. Tadeusz Dębski “Zając”, syn Wojciecha Dębskiego “Bicza”, dowódcy lokalnego oddziału Batalionów Chłopskich i żołnierza września 1939 roku, zakatowanego podczas przesłuchań w areszcie Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Limanowej. 

Po odegraniu hymnu państwowego nastąpiły okolicznościowe przemówienia przedstawicieli władz państwowych i samorządowych. W imieniu rodzin Żołnierzy Wyklętych głos zabrał dowódca uroczystości st. insp. Stanisław Dębski, dowódca limanowskiego “Strzelca”. 

- Dziękując wszystkim zgromadzonym, w tym młodzieży, chcę przypomnieć jedną rzecz: na grobie, w którym znajdują się Dębski “Bicz”, Mruk “Guzik” i Miśkowiec, na jednym krzyżu było napisane w latach komunistycznych “zginął w 1945”, na pozostałych napisano “zginął z rąk Gestapo”. Tak oszukiwano. Obecny tutaj Tadeusz nie zgodził się na kłamstwo w latach 70., kiedy ZBOWiD wykonywał pomniki, wolał, by było napisane po prostu “zginął”. Doczekał prawdy, tak jak doczekali Mruk i Miśkowiec, o których napisano tutaj, jak faktycznie zginęli - powiedział dowódca limanowskiego “Strzelca”, a jednocześnie syn jednego z żołnierzy oddziału “Opór”.  

Kolizja i samochód w rowie Kard. Ryś o komisji ds. nadużyć: mam wystarczająco dużo determinacji, by komisja powstała też w Krakowie

Za “niezłomnych” z powiatu limanowskiego wraz z wiernymi modlił się ks. ppłk. Waldemar Rawiński. Kolejno przeprowadzono uroczysty apel pamięci. W ślad za apelem przypominamy nazwiska części działaczy podziemia niepodległościowego i antykomunistycznego z Limanowszczyzny:

Wojciech Dębski „Bicz” - żołnierz września 1939 r., dowódca oddziału partyzanckiego „Opór” Batalionów Chłopskich, z którym walczył na teremie powiatów limanowskiego i nowosądeckiego w latach 1942 – 1945, zamordowany przez funkcjonariuszy UB i NKWD na posterunku w Limanowej w dn. 21 kwietnia 1945 r.

Władysław Bukowiec – żołnierz Armii Krajowej, po 1945 r. dowódca oddziału Narodowej Organizacji Wojskowej, walcząc dalej o wolną Polskę został zamordowany w Żmiącej 7 września 1950 r. przez funkcjonariuszy UB i MO.

Ludwik Zelek – żołnierz Armii Krajowej, a po 1945 r. dowódca oddziału Narodowej Organizacji Wojskowej, zamordowany 3 marca 1947 r. przez funkcjonariuszy UB na posterunku w Limanowej.

Wincenty Bukowiec – żołnierz Armii Krajowej i Narodowej Organizacji Wojskowej, zastrzelony w 1949 r. w Żmiącej przez funkcjonariuszy MO i UB z posterunku w Ujanowicach.

Kazimierz Augustyn – żołnierz Armii Krajowej i Narodowej Organizacji Wojskowej, zastrzelony w rejonie Chomranic w 1953 r. przez funkcjonariuszy UB i KBW z Nowego Sącza.

Genowefa Kroczkówna „Lotte” – pielęgniarka i sanitariuszka Zielonego Krzyża, komendantka sekcji sanitarnej oddziału „Bicza”, zastrzelona 15 maja 1945 r. przez funkcjonariusza UB z Limanowej.

Antoni Mruk „Guzik” – żołnierz grupy „Opór” Batalionów Chłopskich, zastrzelony przez funkcjonariuszy UB i NKWD w dniu 21 kwietnia 1945 r. w czasie akcji uwalniania oficerów AK z więzienia Urzędu Bezpieczeństwa w Limanowej.

Franciszek Miśkowiec – żołnierz Armii Krajowej, zastrzelony przez funkcjonariuszy UB i NKWD w dniu 21 kwietnia 1945 r. w czasie akcji uwalniania oficerów AK z więzienia Urzędu Bezpieczeństwa w Limanowej.

Zygmunt Joniec „Zyg” – żołnierz września 1939 r., dowódca oddziałów „Ligas” i Centra” AK, po0 1945 r. skazany przez UB na wieloletnie więzienie.

***

Powojenna konspiracja niepodległościowa była – aż do powstania Solidarności – najliczniejszą formą zorganizowanego oporu społeczeństwa polskiego wobec narzuconej władzy. W roku największej aktywności zbrojnego podziemia, 1945, działało w nim bezpośrednio 150-200 tysięcy konspiratorów, zgrupowanych w oddziałach o bardzo różnej orientacji. Dwadzieścia tysięcy z nich walczyło w oddziałach partyzanckich. Kolejnych kilkaset tysięcy stanowili ludzie zapewniający partyzantom aprowizację, wywiad, schronienie i łączność. Doliczyć trzeba jeszcze około dwudziestu tysięcy uczniów z podziemnych organizacji młodzieżowych, sprzeciwiających się komunistom. Łącznie daje to grupę ponad pół miliona ludzi tworzących społeczność Żołnierzy Wyklętych. Ostatni „leśny” żołnierz ZWZ-AK, a później WiN – Józef Franczak „Laluś” zginął w walce w październiku 1963 roku.

Data Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych nie jest przypadkowa. 1 marca w 1951 w mokotowskim więzieniu komuniści strzałem w tył głowy zamordowali przywódców IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość – Łukasza Cieplińskiego i jego towarzyszy walki. Tworzyli oni ostatnie kierownictwo ostatniej ogólnopolskiej konspiracji kontynuującej od 1945 roku dzieło Armii Krajowej.