100 lat temu święty-męczennik gościł w mieście

Mszana Dolna. Przy kościele parafialnym p.w. Św. Michała Archanioła pojawiła się przestrzenna wystawa poświęcona św. ojcu Maksymilianowi Marii Kolbe. Nieprzypadkowo został wybrany czas, początek sierpnia 2022 – to dokładnie sto lat, kiedy przybył on na wypoczynek i kurację do Mszany Dolnej.

Rekonwalescencja w Mszanie Dolnej, miejscowości sąsiadującej z uzdrowiskową Rabką-Zdrojem, miała przynieść podobny skutek zdrowotny chorującemu na gruźlicę i przemęczonemu pracą zakonnikowi. Młody zakonnik, będący zaledwie cztery lata po święceniach, ale już pełniący funkcję redaktora ''Rycerza Niepokalanej'', którego sześć pierwszych numerów zdążył wydać przed przyjazdem do Mszany Dolnej,  zajmował niewielki pokoik w budynku, który służył siostrom również za kaplicę w domu zakonnym przy dawnej ul. Kolejowej.

Fakt ten nie umknął w 1990 roku Radzie Miasta, kiedy to z inicjatywy Komitetu Obywatelskiego Solidarność złożony został wniosek, by główną ulicę w mieście, (wówczas Marcelego Nowotki) przemianować na Maksymiliana Marii Kolbego.

- Czy poza tym pobytem mieszkańcy miasta mogą coś więcej powiedzieć o świętym? Najbardziej znana jest historia jego męczeńskiej śmierci w obozie koncentracyjnym w Auschwitz, wiążą jego postać z Niepokalanowem czy przedwojenną prasą katolicką, ale czy coś ponad to? Warto zatem zagłębić się w opracowaną przez Instytut Pamięci Narodowej wystawę. które w zamyśle będą zmieniać lokalizację w naszym mieście i okolicy – zachęca mszański magistrat.

Dwie kolizje jednego dnia „Tatrzański Mnich” dla dr Katarzyny Ceklarz. Historyczne wyróżnienie

Biograficzna wystawa elementarna przygotowana przez Oddziałowe Biuro Edukacji Narodowej IPN w Łodzi. Powstała w związku z 80. rocznicą śmierci Maksymiliana Kolbego i 50. rocznicą beatyfikacji.

Św. Maksymilian Maria Kolbe (właściwie Rajmund Kolbe) zapisał się na kartach historii jako męczennik, który oddał swoje życie za drugiego człowieka w niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym i zagłady KL Auschwitz. Wskutek ucieczki więźnia bloku 14, 29 lipca 1941 r. podczas karnego apelu zastępca komendanta obozu Karl Fritzsch, stosując odpowiedzialność zbiorową, wytypował dziesięciu więźniów, którzy mieli umrzeć śmiercią głodową. Za jednego z nich, niespełna czterdziestoletniego żołnierza i ojca rodziny Franciszka Gajowniczka, zgłosił się o. Maksymilian. W celi głodowej, mimo złego stanu zdrowia, żył ponad dwa tygodnie. 14 sierpnia 1941 r. umierającemu o. Kolbemu wstrzyknięto fenol, a kolejnego dnia ciało skremowano. Wydarzenie to poprzedzały lata posługi franciszkanina, przepełnionej bezgraniczną ufnością w Opatrzność Bożą. Jego opus magnum stała się organizacja krzewiąca kult maryjny – Rycerstwo Niepokalanej. W 1927 r. w Niepokalanowie utworzył klasztor franciszkański oraz nowoczesny ośrodek wydawniczy. Działalności ewangelizacyjnej nie ograniczał do kraju, powołując w 1931 r. w Nagasaki japoński Niepokalanów – Mugenzai no Sono (Ogród Niepokalanej). Na ołtarze został wyniesiony jako wyznawca i męczennik. Beatyfikacji dokonał 17 października 1971 r. papież Paweł VI, a kanonizacji – jedenaście lat później 10 października 1982 r. – Jan Paweł II.

(Fot.: UM Mszana Dolna)