​Budowniczy szkoły upamiętniony ulicą w mieście

Na łamach portalu Limanowa.in staramy się przypomnieć sylwetki patronów limanowskich ulic - głównie tych, którzy byli związani z naszym regionem. Nazwiska znanych w Polsce zasłużonych ważnych postaci historycznych są powszechnie znane. W Limanowej sporo jest ulic noszących imiona zasłużonych lokalnych działaczy. Jednak zdarza się czasem, że nawet mieszkańcy tych ulic niewiele wiedzą o ich patronach.

Na terenie osiedla Dworskiego w Limanowej znajduje się ulica Wilhelma Tabora. Patron drogi urodził się 11 marca 1909 r. we Lwowie. Był geografem i etnografem, a także pedagogiem, który na wiele lat związał się z Limanową. 

Przed wybuchem II wojny światowej Wilhelm Tabor został współpracownikiem Zakładu Etnologii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Stosunkowo niewiele wiadomo na temat jego działalności w czasie wojny. Nie służył w wojsku. W czasie okupacji miał imać się różnych zajęć, a później kontynuować badania etnograficzne. Mimo że wskazują na to dokumenty, w swoich wspomnieniach z lat 50. sam nie przyznał się do współpracy z Instytutem Niemieckich Prac na Wschodzie (IDO).

Powojenne losy Wilhelma Tabora związane były z Limanową. Od sierpnia 1945 r. był nauczycielem w Powiatowym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym w Limanowej, mieszczącym się przy rafinerii w Sowlinach, a od 1947 r. - w Liceum Pedagogicznym w Limanowej. 

Duże zainteresowanie rentą wdowią, do ZUS wpłynęło ponad 155 tys. wniosków Ferie w kinie: filmowe atrakcje dla dzieci i młodzieży

W latach 1949–1954 Tabor był także działaczem (skarbnikiem, a następnie przewodniczącym) Zakładowej Organizacji Związkowej przy limanowskim liceum, a w latach 1957 – 1959 - lokalnej filii ZNP. W połowie listopada 1954 r. został mianowany p.o. dyrektora szkoły, a 1 grudnia 1959 r. - dyrektorem. W 1957 r. wspólnie z komitetem rodzicielskim powołał komitet budowy szkoły, uzyskując od ZNP działkę pod budynek, w którym w 1963 r. uruchomiono nową szkołę. Na jego wniosek w 1968 r. liceum nadano imię Władysława Orkana. Tabor był dyrektorem szkoły do emerytury w sierpniu 1972 r.

Wilhelm Tabor był ponadto ławnikiem w sądzie powiatowym w latach 1951 - 1952. W 1959 r. brał udział w posiedzeniach Komisji Rozwoju Limanowej. W latach 60. był bezpartyjnym członkiem Powiatowego i Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Jako członek Komisji Propagandowej Miejskiej Rady Narodowej w Limanowej włączył się w latach 1965 – 1966 w przygotowanie obchodów 400-lecia nadania praw miejskich.

Prawdopodobnie z uwagi na współpracę z IDO nigdy nie wrócił do działalności etnograficznej. Był natomiast aktywny w środowisku krajoznawców. W 1949 r. został pierwszym opiekunem Szkolnego Koła Turystyczno-Krajoznawczego przy limanowskim liceum. W ramach tej działalności organizował wycieczki dla uczniów. Od listopada 1961 r. zasiadał w zarządzie nowo powstałego oddziału PTTK w Limanowej; przez pewien czas (1964 – 1966) był  jego prezesem.

W biografii Wilhelma Tabora można przeczytać, że przez wychowanków i mieszkańców Limanowej został zapamiętany jako „człowiek surowy i skryty, sprawiedliwy i dbający o uczniów pedagog, a także silna, charyzmatyczna osobowość”. 

Zmarł 5 lipca 1983 r. Jest pochowany na cmentarzu komunalnym w Limanowej. 

Zobacz również:

• Ks. Józef Joniec 
• Józef Marek
• Maksymilian Marszałkowicz
• Achacy Przyłęcki
• Stanisław Małachowski
• Leopold Węgrzynowicz
• Bp Piotr Longin Bednarczyk 
• Józef Bek 
• Tytus Czyżewski 

(Biografia na podstawie opracowania Olgi Linkiewicz; 2019, Etnografowie i ludoznawcy polscy: Sylwetki, szkice biograficzne, red. Jan Święch i Katarzyna Ceklarz. Wrocław-Kraków: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze)