Felieton: Za, a nawet przeciw

Zalew plakatozy, zretuszowane wizerunki kandydatów i obietnice raju na horyzoncie - tak rozpoczyna się gorący okres wyborczy w Polsce. Jakie niespodzianki czekają na nas tym razem? Czy polityczne gry i strategie przyniosą oczekiwane efekty? Zapraszamy do lektury felietonu PAPY, który rzuca światło na intrygi i zawiłości politycznej sceny, zwłaszcza w kontekście limanowskiej polityki. Dowiedz się, dlaczego jedna mała wioska w Beskidzie Wyspowym może być kluczem do zrozumienia większej całości.

Wszystko już jest jasne. Partie ogłosiły kandydatów, listy zostały zamknięte. Teraz czeka nas zalew plakatozy. Płoty, drzewa, formaty przy drogach ubarwione zostaną zretuszowanymi wizerunkami kandydatów, z troskliwymi spojrzeniami i hasłami, że „dla Polski”. Mieszkania, obiady, transport, wycieczki, autostrady – za darmo, lekarze – od ręki, emerytury – krociowe – naprawdę będzie można uwierzyć, że za miesiąc będziemy żyć w raju. 

 Gra toczy się o ludzi, którzy na co dzień politykę mają gdzieś i podejmą szybkie decyzje w ostatnim czasie. Bo przecież twardy zwolennik PO nie zagłosuje na PiS, tak samo jak PiS-owiec nigdy nie odda głosu na ludzi Tuska. Z Lewicą. Gra toczy się zatem wokół Trzeciej Drogi i Konfederacji, bo ich wyborcy mogą podjąć jednak decyzję, że wspierają silniejszego. Polaryzacja doprowadziła do tego, ze nie dyskutujemy już o propozycjach, sposobie prowadzenia polityki, tego, czy Państwa ma być mniej czy więcej w naszym codziennym życiu – najpierw są emocje, nasze radary są ustawione na częstotliwość „swój – obcy”. 

Przynajmniej tak jest w całym kraju ………….. z wyjątkiem jednej małej wioski Galów. Oto bowiem w Beskidzie Wyspowym lider powiatowej opozycji, bez pardonu atakujący działania rządzących jest na jednej liście właśnie z nimi, z rządzącymi. Co więcej oni wszyscy są z jednej partii. 

Ranking pożyczek na raty – które oferty są najkorzystniejsze? Uroczystości w 111. rocznicę bitwy

Zarząd Powiatu liczy 5 osób, z których aż 2 znalazło się na liście kandydatów PiS do Sejmu. Pozwala to przyjąć, że codzienna praca Zarządu jest bardzo pozytywnie odbierana przez osoby, które podejmowały decyzje o wyborze kandydatów na posłów. Przecież na zgrupowanie reprezentacji wybiera się najlepszych zawodników, takich, którzy wyróżniają się swoją grą. Selekcjoner tą pracę musiał zauważyć, skoro ocenił ją wyżej choćby od męczącego i niewdzięcznego zajęcia w postaci propagowania turystycznych walorów Małopolski na cały świat (Pan Grzegorz coś pewnie o tym poświęceniu mógłby poopowiadać). 

W tym klarownym obrazie jedno nie gra – nagroda w postaci awansu do kadry spotkała bowiem także największego krytyka działań Zarządu. Od czasu słynnej wojny o krzesło nie ma osoby zacieklej atakującej Urygę, Ziębę czy Włodarczyka niż Ewa Filipiak. Jest to w zasadzie otwarta wojna, w której aż buzuje od negatywnych emocji, a czasem wręcz inwektyw. Jednym słowem jeśli Zięba i Włodarczyk to rząd, to Ewa Filipiak gra na (o)pozycji totalnej. 

W pierwszym momencie pomyślałem, że taki dobór kandydatów z limanowszczyzny to wynik tego, ze tym regionem nikt w PiSie się nie interesuje. Ani marszałek Terlecki, który przecież prawie nic (bo i skąd) nie wie o lokalnych konfliktach, ani słynna lokatorka komunalnego mieszkania z Krościenka, bo jej aktywność w limanowskiem ogranicza się do śpiewania po gminnych festynach. 

A co jednak, jeżeli to przemyślana strategia? Wszystko w ramach jednej partii. Popierasz działania PiS w powiecie? Masz kandydatów z zarządu. Uważasz, że zarząd powiatu to dziadygi i nieroby? Wspierasz najtwardszą opozycję do tego zarządu czyli Ewę Filipiak. W takiej układance właściwie wszystko można załatwić w obrębie jednej listy, a inna opozycja traci rację bytu. Przecież przez ostatnie lata Urszula Nowogórska czy Marian Wójtowicz nigdy tak dosadnie nie skrytykowali PiSowskiego zarządu jak Ewa Filipiak. 

Takie to pocieszynki niedzielne. Bo rzeczywistość jest taka, że ludzie z Sącza i Podhala poukładali to tak, żeby limanowskie towarzystwo zżarło się wzajemnie, rozdrobniło głosy i dlatego wybrało na listę zajadłych antagonistów. W ten sposób nie da się bowiem spróbować wśród zwolenników PiS zbudować poparcia jednego wiodącego kandydata, zebrać na niego głosy z całego powiatu i uzyskać mandat poselski dla limanowszczyzny. Dominować będzie chyba postawa „może i mój ma małe szanse, ale najważniejsze, żeby ten drugi (ta druga) też się nie dostała”. 

Zatem ludu pisowski, zawierz w zawołanie prezesa swego i spróbuj przełamać imposybilizm. Limanowszczyzna nie ma szans na czterech, trzech, czy dwóch posłów z PiS. Ma bardzo niedużą szansę na 1 posła z tej listy. Szansę tę wykorzysta ta osoba spośród czwórki z listy, kto przekona zdecydowanie przeważającą część elektoratu do dwóch rzeczy: do głosowania na „swojego” z listy oraz do tego, że wśród tych „swoich” tak naprawdę liczy się tylko ona.