List na Wielkanoc czytany dziś we wszystkich kościołach

Trudności są szansą na zbudowanie nowego życia, ale odrodzenie zaczyna się od uznania popełnionych błędów – napisał w liście na Wielkanoc rektor KUL ks. prof. Mirosław Kalinowski. Rektor cytuje w liście świadectwa więźniów, którzy podjęli studia na tej uczelni w czasie odbywania kary.

„Jeżeli wierzymy w prawdziwe powstanie Jezusa Chrystusa z martwych i pragniemy Jego mocą także w nas samych przezwyciężyć zło, śmierć i grzech, musimy już teraz zacząć osobistą wędrówkę ku ostatecznemu zmartwychwstaniu i odradzać się duchowo każdego dnia. Droga ta sprawi, że wyjdziemy z grobu naszych wad przemienieni, promieniejący dobrem pochodzącym od samego Boga” – napisał ks. prof. Kalinowski.

Rektor przywołuje w liście świadectwa i refleksje kilkorga więźniów – byłych i obecnych studentów Centrum Studiów KUL dla Osadzonych przy Areszcie Śledczym w Lublinie. Ks. Kalinowski jest jednym z inicjatorów powstania tego Centrum, a także jego wykładowcą. Jak tłumaczy, wszyscy ci osadzeni w zakładzie karnym, zanim z powrotem trafią do społeczeństwa, „muszą przejść swoiste z martwych powstanie”, a ich wyznania pozwalają dostrzec aspekty tego duchowego odrodzenia.

Więźniowie, którzy podjęli trud nauki – napisał rektor – podkreślają, że odrodzenie do nowego życia zaczyna się od pokornego uznania popełnionych błędów. Jeden z cytowanych więźniów stwierdza, że jest to podróż, która „wymaga pokory, odwagi oraz wiary w to, że zmiana jest możliwa”.

Zmarł Marcin Nadkański, trębacz Orkiestry Dętej „Echo Gór” Jurek potrzebuje kolejnej operacji. Kup e-booka i pomóż!

Według ks. prof. Kalinowskiego więźniowie sytuację, która doprowadziła ich do utraty wolności, określają często „stanem śmierci”. Gdy rozpoczną proces „duchowego zmartwychwstania”, zaczynają postrzegać ten stan jako „błogosławioną winę”, czyli wyzwanie i szansę na wewnętrzną przemianę. Jak wyznaje jeden z osadzonych, refleksja nad „stanem duchowej śmierci” pobudziła go m.in. „do odnalezienia uczuć wyższych, poczucia godności i zwykłej przyzwoitości, do odkrycia w sobie całego mnóstwa dobroci, wrażliwości i łagodności, a przede wszystkim miłości”.

Wyznania więźniów pokazują, że trudności mogą być szansą na zbudowanie lepszego życia – podkreślił rektor KUL.

„Można powiedzieć, że trzeba umrzeć, aby żyć” – napisał.

Istotnym elementem tej przemiany duchowej stały się dla więźniów wsparcie, pomoc i szacunek ze strony innych ludzi, w tym także nauczycieli akademickich.

„Podczas studiów bardzo zdziwiło mnie podejście wykładowców. Dla nich byliśmy studentami, nie kryminalistami. Po raz pierwszy w życiu byłem traktowany jak normalny człowiek” – wyznaje Łukasz, cytowany w liście rektora KUL.

Rektor podkreślił, że refleksje osób osadzonych w lubelskim areszcie mogą być pouczające dla każdego człowieka, nie tylko chrześcijanina.

„Nikt z nas nie jest pozbawiony wad. Wszyscy potrzebujemy nawrócenia i stopniowego zmartwychwstawania z naszych słabości. Ważne, by tak jak ci więźniowie, uświadomić sobie tę potrzebę powstawania z grzechu” – napisał ks. Kalinowski.

Studia dla odbywających karę więzienia KUL prowadzi w Areszcie Śledczym w Lublinie od 2013 r. Początkowo, przez trzy lata, były to studia na kierunku praca socjalna – specjalność streetworking. Obecnie osadzeni studiują na kierunku nauki o rodzinie – specjalność asystent osoby niesamodzielnej. Projekt umożliwia skazanym kształcenie się w trybie stacjonarnym na poziomie licencjatu i magisterium. Studenci pochodzą z z całej Polski, na czas studiów są przenoszeni do jednostki penitencjarnej w Lublinie.

Obecnie w Centrum Studiów KUL przy Areszcie Śledczym w Lublinie studiuje 36 osób, w tym 8 kobiet. Dotychczas studia ukończyło 40 osób. Ks. prof. Kalinowski podkreślił, że studia w lubelskim areszcie dla podejmujących je więźniów mają ogromne znaczenie w ich resocjalizacji i powrocie do życia w społeczeństwie.

Katolicki Uniwersytet Lubelski jest najstarszą uczelnią w Lublinie. Powstał w 1918 r. Kształci w sumie ponad 8 tys. studentów, w tym ok. 3 tys. na pierwszym roku. Wśród ok. 700 studentów cudzoziemców najliczniejszą grupę stanowią Ukraińcy i Białorusini. 

(PAP)