Podsumowano jubileuszową edycję konkursu

Limanowa. We wtorek (15 listopada) w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Limanowej w sali kameralnej nastąpiło podsumowanie jubileuszowej, dziesiątej edycji konkursu poetyckiego im. Zosi Smreczyńskiej”.

Przybyłych gości i uczestników konkursu w sali kameralnej LDK powitała dyrektor Miejskiej Biblioteki Publicznej w Limanowej Joanna Michalik. Obecni byli także przedstawiciele komisji konkursowej: Izabela Skrzypiec-Dagnan i Lidia Marek-Jurkowska. 

Utwory nagrodzone zaprezentowali: Stanisław Marcisz, Fryderyk Pachut i Tomasz Wyżycki z grupy teatralnej „Hydra” działającej przy Szkole Podstawowej nr 2 im. Stanisława Konarskiego w Starej Wsi oraz opiekun grupy Wioletta Kurek – polonistka, instruktor teatralny. 

Lista laureatów nagrodzonych w konkursie poetyckim im. Zosi Smreczyńskiej według kategorii:

Jaka pogoda na Święta? Według IMiGW mróz i śnieg Rozbudowa remizy i szkolenia

Kategoria I – uczniowie szkół podstawowych
I Miejsce: Stanisław Dudzik za wiersz pt.: „Ćwilin”,
II Miejsce: Iliana Kuc za wiesz pt.: „W poszukiwaniu zachwytu”,
III Miejsce ex aequo: Zuzanna Szczypka za wiersz pt.: „Brakuje mi Ciebie”; Emilia Grzyb za zestaw wierszy.
Wyróżnienia: Michał Nawara za wiersz pt.: „Droga”, Natalia Szczypka za wiesz pt.: „Już jesień”, Zuzanna Piegza za wiersz pt.: „Różowy”, Milena Łabuz za wiersz pt.: Świetna pora”.

Kategoria II – uczniowie szkół ponadpodstawowych
I miejsce: Michał Marek za zestaw wierszy,
II miejsce: Jakub Sułkowski za wiersz pt.: „Do Gwiazd”,
III miejsce: Urszula Drożdżak za zestaw wierszy.
Wyróżnienia: Anna Isańska za „Wiersz nr 1”, Paweł Ślazyk za „Sonet I: Wykopki”, Paweł Krupa z wiersz pt.: „Wołaj”, Laura Woźniak za wiersz pt.: „Czterolatka”.

Kategoria III – dorośli
I miejsce: Krzysztof Kunicki za wiersz: „Targi z Piotrom”,
II miejsce: Justyna Broniszewska za wiesz pt.: “Kiedy dusza w zachwycie do ziemi się kłoni…”,
III miejsce: Marian Wójtowicz za wiersz pt.: „Druga młodość”.

Kim była Zosia Smreczyńska, której poświęcony jest powiatowy konkurs? To córka Władysława Orkana - piewcy Gorców i Podhala. Jako kilkuletnia dziewczynka straciła matkę i była wychowywana przez ciotkę w Zakopanem. Ze swoim ojcem widywała się rzadko, prowadziła z nim za to bogatą korespondencję. W 1921 r. tak pisała z Zakopanego: „Niech tatuś przyjedzie, mnie tak tęskno za Wami, za Porębą”. 

Sama zaczęła tworzyć w wieku 14 lat. W swoich wierszach pisała o miłosnych wzruszeniach, jesiennej melancholii, pejzażach Gorców, tajemniczych nimfach, ogromie wszechświata i znikomości ludzkiego istnienia. 

Przez kilka lat córka Władysława Orkana skarżyła się na bóle głowy i złe samopoczucie. Po maturze choroba ujawniła się z całą siłą, stąd też Zosia musiała odłożyć plany o studiach polonistycznych. Trafiła wreszcie do kliniki profesora Tempka w Krakowie, gdzie postawiono diagnozę – ziarnica złośliwa.

14 maja 1930 r. Władysław Orkan został powiadomiony o pogorszeniu się stanu zdrowia córki i udał się do Krakowa, zanim jednak dotarł do szpitala, z powodu wyczerpania i stresu doznał wylewu, a kilka godzin później zmarł.

Zosia nigdy nie dowiedziała się o śmierci ojca i daremnie czekała na niego w szpitalu. Z obawy o jej wątłe zdrowie, rodzina przekazała jej, że pisarz pojechał do Warszawy po odbiór niespodziewanej nagrody. Zosia zmarła trzy tygodnie później. 

(Fot.: MBP w Limanowej)