Wielki Piątek

Refleksje na Wielki Piątek ks. dr hab Bogdana Węgrzyna - kapelana Szpitala Powiatowego w Limanowej.

Na szyi Skazańca występują sine, nabrzmiałe żyły.

Wąskie strugi krwi płyną z przebi¬tych nadgarstków.

Człowiek - Chrystus wisi na gwoździach. Milczy.

Tunel kolejowy pod Piekiełkiem będzie miał 2 km Odeszli w ostatnich dniach…

Nie przeklina, nie użala się. Czasem coś szepcze. Tak jakby się modlił.

Nagle niezwykła scena zaskoczyła nawet przywykłych do okrucieństwa legionistów.

Oto jeden z łotrów głośno prosi Nazarejskiego Króla o łaskę.

Dziwne. Jak można prosić o cokolwiek nędzarza konającego na haniebnym krzyżu? Nazarejczyk jednak daje mu przyrzeczenie – Będziesz ze Mną ... w raju ... jeszcze dziś. Słońce powoli chyli się ku zachodowi.

Dla Skazańca na środkowym krzyżu nadchodzi moment pożegnania się z tym światem. Jest tak wyczerpany, że z pewnością niedługo umrze. Szuka wzrokiem Matki, która stoi niedaleko ociekającego krwią krzyża.

Przekazuje jej ostanie słowa jak testament.

Wycieńczony do ostateczności zaprzestaje już nierównej walki ze wzmagającym się wyczerpaniem.

Śmierć nadchodzi by wbić swój oścień. Żołnierze grają bezmyślnie o Jego szaty, a o suknię z jednego kawałka tkaniny rzucają losy.

Jeszcze ostatkiem sił wypowiada słowo "pragnę" i wnet czuje na wargach smak octu zmieszanego z wodą.

Już koniec. Ostatnim wysiłkiem woła – Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Skonał.

Jak codziennie pokonuję przez kilkanaście lat, tak również dziś, przemierzam tę samą drogą do szpitala i hospicjum.

Tam cierpi i umiera człowiek.

Spieszyłem się do szpitala, po drodze mijałem ludzi.

Chciałem dotknąć ich spojrzenia. Ale są zmęczeni świątecznym zabieganiem. Wszyscy się spieszymy.

A przecież nasze wszystkie drogi prowadzą na to ostatnie spotkanie, na to trudne spotkanie.

Tam w szpitalu i w hospicjum człowiek trzyma krzyż Chrystusa w ręce.

By nieść swój krzyż.

Ten krzyż , tak często odrzucony przez człowieka.

Boję się takiego człowieka , który ucieka od krzyża.

Krzyż , miłość, cierpienie.

Tej triady nie da się rozłączyć.

Nie targuję się Panem Bogiem, że za młody , że ma małe dzieci,  że ma kochającą rodzinę, że jeszcze nie teraz.

Tam, w sanktuarium ludzkiego cierpienia - w szpitalu i w hospicjum, człowiek zawierzył Bogu, że wie co robi!

Dzisiaj w Wielki Piątek, dziękuje Im za tę lekcję!

Uczę się od nich, jak iść przez życie.

/Ks. dr hab. Bogdan Węgrzyn/