„Wstydliwy” baran w herbie miasta

Mszana Dolna. W tym roku miasto Mszana Dolna rozpoczęło działania związane z opracowaniem poprawnego graficznego symbolu miasta. Po przeprowadzonej kwerendzie, radnym przedstawiono trzy propozycje herbu. Podczas ostatniej sesji padły jednak głosy, że żadna z nich nie jest do zaakceptowania. - Nie możemy złościć się na to, że w naszym herbie powinien być baran – mówiła burmistrz Anna Pękała.

Na ostatniej sesji Rady Miejskiej w Mszanie Dolnej poruszono sprawę opracowania herbu miasta. Po kwerendzie, przeprowadzonej na zlecenie magistratu, opracowanie trzy propozycje graficznego symbolu miasta. 

- Musicie państwo podjąć decyzje, z którym z nich udać się do komisji heraldycznej. Trzeba się jeszcze liczyć z tym, że komisja heraldyczna może stwierdzić, iż herb Mszany Dolnej powinien wyglądać jeszcze inaczej - mówiła burmistrz Anna Pękała, według której obecne logo miasta to „przerobiony herb Galicji”. 

Głos w dyskusji zabrał radny Michał Liszka – absolwent Wydziału Malarskiego Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, właściciel szkoły rysunku i malarstwa. - Żadna z tych propozycji moim zdaniem nie jest do zaakceptowania. Jeżeli tak ma to wyglądać, to lepiej wcale nie mieć herbu - powiedział. 

Zderzenie dwóch pojazdów - jedna osoba poszkodowana Owsiak: nie grasz, nie przeszkadzaj

Anna Pękała zauważyła, że każda z osób obecnych w sali narad zapewne ma inną wizję na herbu. - Ale trzeba się trzymać pewnych zasad heraldycznych, bo po coś one zostały skonstruowane i one obowiązują. Nie możemy złościć się na to, że w naszym herbie powinien być baran – zauważyła. 

Radny Jan Szynalik stwierdził, że taki herb może narażać na śmieszność. - Nie wiem jak mieszkańcy na to zareagują – zastanawiał się. Z kolei Michał Liszka dodał, że „zasady heraldyczne nie dyskwalifikują estetyki”. 

Na początku roku samorządowi, przy pomocy członków Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, udało się dotrzeć do przedwojennych pieczęci urzędowych, którymi posługiwało się miasto jako gmina Mszana Dolna oraz gmina Słomka. Ślad tych pieczęci można znaleźć w dokumentach podatkowych, pismach urzędowych czy korespondencji. Archiwa miasta z tego okresu właściwie nie przetrwały, dlatego jedyną szansą na dotarcie do takich dokumentów jest przejrzenie domowych archiwów. 

- Na ten moment wiemy już, że gmina Słomka posługiwała się symbolem baranka, który obecnie również znajduje się na tarczy aktualnego herbu miasta. Wilk pojawiał się na pieczęci gminy Mszana Dolna, ale nie jest nam jeszcze znane użycie akurat tego symbolu. Ponadto dotarliśmy do pieczęci – dwupolowej tarczy używanej w czasie okupacji. To dopiero początek do prac heraldycznych, dlatego zwracamy się z prośbą do mieszkańców miasta, szukamy przedwojennych dokumentów, na których mogą znajdować się miejskie pieczęcie. Możemy je znaleźć np. w książeczkach opłat podatkowych, książeczkach wojskowych lub aktach powołania sołtysów, gajowych – informował w marcu magistrat. 

Według Urzędu Miasta, czteropolowa tarcza herbowa, która jest symbolem i godłem Mszany Dolnej, przedstawia w najbardziej skrótowy i symboliczny sposób dzieje miasta. Trzy mitry na górnej lewej części tarczy wskazują, że Mszana powstała na dobrach kościelnych, zakonnych i na początku dziejów należała do Cystersów. Kawałek muru w prawej górnej części tarczy dokumentuje fakt, że Mszana od początku była miastem i że kiedyś oprócz ubezpieczenia obronnego przez wody Mszanki, Słomki, Szklanówki i potoku na Gruszkówce, które stanowiły naturalne ofosowanie miasta była również – przynajmniej częściowo – otoczona murem. Piastowski orzeł na lewej, dolnej stronie tarczy przypomina, że Mszana przeszła do majątku królewskiego i należała później do tzw. "królewszczyzn”. Baranek (lub trzy baranki) umieszczony w prawej dolnej części tarczy przypomina potomnym, że Mszana poszerzyła swoje posiadłości miejskie o pastwiska i polany leśne, w związku z czym do tradycyjnych zajęć mieszkańców grodu typu rzemieślniczego i rolniczego - doszła gospodarka pasterska, którą popularyzowała osiedlająca się w Gorcach i Beskidzie Wyspowym ludność wołoska.