Z biblioteki rodziny Zubrzyckich

Limanowa. Muzeum Regionalne Ziemi Limanowskiej w Limanowej wciąż powiększa swoje zbiory, a z biegiem czasu scalają się poszczególne kolekcje. W tym roku dział muzealiów bibliotecznych zasilił zbiór stanowiący część biblioteki Zubrzyckich – rodziny limanowskich aptekarzy.

W 2013 roku zostały przekazane dla muzeum bezcenne, zabytki dotyczące dawnej limanowskiej apteki, należącej do rodziny Zubrzyckich i Bączkowskich. Od 2017 r. tę zabytkową kolekcję i dzieje pięciopokoleniowej rodziny limanowskich farmaceutów, można oglądać na zmodernizowanej, stałej wystawie pt. Świat dawnej apteki na polsko-słowackim pograniczu.

Na fotografii opublikowanej w mediach społecznościowych, limanowskie muzeum zaprezentowało fragment zbioru książek, który w tym roku zasilił dział muzealiów bibliotecznych. Jest to część biblioteki rodzinnej PP. Zubrzyckich – rodziny limanowskich aptekarzy. Zbiory zostały przekazane do muzeum z Miejskiej Biblioteki Publicznej w Limanowej. Kolekcję stanowi 189 tytułów w 183 woluminach, z lat 1882 do 1949. Obejmuje ona także zbiór czasopism dla dzieci - "Płomyk" i "Płomyczek" z lat 1928-1931.

Najstarsze egzemplarze to: Mayne Reid, Młodzi żeglarze czyli Przygody myśliwskie w Ameryce Północnej, Warszawa. Gebethner i Wolff, 1882; Sewer (Ignacy Maciejowski), Nafta: powieść. T. 1-3, Warszawa: S. Lewental, 1894; Straszny dwór: opera w czterech aktach z których pierwszy w dwóch odsłonach/ muzyka Stanisława Moniuszki, słowa Jana Chęcińskiego, Warszawa, Gebethner i Wolff, [1895]; Bolesław Prus, Faraon T. 1-3, Warszawa, Gebethner i Wolf, 1901. Czyściec Słowackiego. Realistyczno-fantastyczny, satyryczno-symboliczny, dźwiękowo-kolorystyczny, marmurowo-eteryczny, pastelowo-monumentalny, miniaturowo-kolosalny, humorystyczno-tragiczny, opisowo-dramatyczny, śliczny, poemat modernistyczny, Wiedeń 1903.

Oszustwa „na pracownika banku”. Mieszkańcy powiatu stracili tysiące złotych Zatrzymany haker, który włamywał się do rządowej bazy danych, aby podrabiać recepty

Większość zbioru stanowią powieści obyczajowe, kryminalne i podróżnicze, takich autorów jak: James Curwood, Joseph Conrad, Arthur Conan Doyle, Aleksander Dumas, Eleonora Glyn, Rudyard Kipling, Jack London, Wiliam J. Locke, Hugh Walpole, Edgar Wallace, Owen Wister. Natomiast wśród polskich autorów znajdziemy m.in. takie nazwiska, jak: Władysław Broniewski, Artur Gruszecki, Tadeusz Łopalewski, Tadeusz Konczyński, Edward Ligocki, Maria Kuncewiczowa, Aleksandra Leśniewska, Gustaw Morcinek, Zofia Nałkowska, Antoni Ossendowski, Bolesław Prus, Włodzimierz Perzyński, Maria Rodziewiczówna, Władysław Reymont, Marek Romański, Henryk Sienkiewicz, Eugenia Żmijewska, Mariusz Zaruski, Ludwik Stasiak.

Znajdują się tutaj także wydania, których nie znajdziemy w katalogach bibliotek cyfrowych, np.: J. London, Miłość życia, wyd. "Rój", W-wa [ok.1925]; William Byron Mowery, Serce północy: powieść, wyd. M. Arcta, W-wa 1936; Koloman Mikszàth, Bez mężczyzn: powieść humorystyczna, wyd. Kultura i Sztuka, Lwów [po 1909, a przed 1938]; Mayne-Reid, Młodzi żeglarze czyli przygody myśliwskie w Ameryce Północnej, wyd. Gebethner i Wolff, W-wa 1882; Marek Romański, Człowiek z "Titanica", wyd. "Rój", W-wa 1930; R. Alexander i A. Ridley, Demon zniszczenia, wyd. St. Cukrowski, 1935; Marya Rodziewiczówna, Szary proch, Krakowskie Towarzystwo Oświaty Ludowej, 1906; Ellery Queen, Tajemniczy testament, wyd. "Płomień", W-wa [ok. 1938]; Edgar Wallace, Upiory, wyd. "Renaissance", W-wa [ok. 1930].

Staraniem Miejskiej Biblioteki Publicznej w Limanowej księgozbiór poddany został koniecznym, zabezpieczającym pracom introligatorskim. Ze względu na zniszczenia w wielu wypadkach nie zachowały się oryginalne okładki. Część książek udało się jednak zachować w ich oryginalnych obwolutach. Są to na przykład oprawy z użyciem tzw. papieru marmurkowego, charakteryzującego się niezwykłymi, niepowtarzającymi się wzorami, odmiennymi dla poszczególnych epok. Marmoryzowanie papieru, związane jest z dawną "sztuką ebru" (X, XI w.), a istotą zdobienia jest malowanie wzoru na wodzie i odbijanie go na papierze. Odręczne tworzenie papierów marmurkowych zakończyło się wraz z XIX wiekiem, kiedy zaczęto je drukować.

(Źródło: Muzeum Regionalne Ziemi Limanowskiej, kustosz Lidia Marek – Jurkowska)