Zakonnica-jubilatka z prezydenckim odznaczeniem za ratowanie dzieci w czasie wojny

Mszana Dolna. Dom zakonny Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi na ulicy Leśnej w Mszanie Dolnej, przeżywał wczoraj prawdziwe oblężenie gości. Wszystko to za sprawą niezwykle skromnej Jubilatki, która nie mogła się nadziwić, że to z jej powodu jest tyle szumu. S. Ludwika Bednarek została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, nadanym przez prezydenta Andrzeja Dudę.

Dekoracji dokonał minister Adam Kwiatkowski, w imieniu wojewody Piotra Ćwika okolicznościowy list odczytała Lucyna Gajda - zastępca dyrektora Wydziału Spraw Obywatelskich. 

Siostra Ludwika Bednarek odebrała odznaczenie za ratowanie dzieci żydowskich podczas II wojny światowej. Burmistrz miasta Anna Pękała składając gratulacje, przytoczyła słowa św. Jana Pawła II: „Każde życie, nawet najmniej znaczące dla ludzi, ma wieczną wartość przed oczami Boga”.

Siostra Ludwika otrzymała również pamiątkowy Medal Św. Michała Archanioła – patrona Mszany Dolnej. Okazało się, że św. Michał towarzyszył jej przez całe zakonne życie przy okazji różnych zawodowych zmian.

Jak dobrać szerokość dróg transportowych do wózków widłowych i ruchu pieszego? Od pierwszego stycznia będą nowe zasady polskiej ortografii

W Mszanie Dolnej s. Ludwikę może pamiętać każdy, kto odwiedzał kancelarię parafialną – jeszcze nie tak dawno można było ją tam spotkać. Bardzo sumiennie pełniła swoje obowiązki – pamiętała o wszystkim i każdego znała. Do świętowania 100 lat brakuje jej czterech miesięcy, a każdy kto miał z nią do czynienia nie może się nadziwić, skąd u s. Ludwiki taka jasność umysłu, żywotność i humor. – Gdy my nad tym się zastanawiamy i zachodzimy jak to jest możliwe, to w tym czasie s. Ludwika wyrecytuje z pamięci wiersz, zaśpiewa coś o wojence i ułanach, a jeszcze przekornie będzie twierdzić, że to jest wszystko za dużo jak na taką prostą osobę, jak ona – czytamy na stronie mszańskiego magistratu.

Życiorys Siostry Ludwiki

Bednarek Ludwika zak. Gabriela (ur. 1919), wychowawczyni i kierowniczka przedszkoli, od 1935 r. zakonnica Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, wieloletnia przełożona domów zakonnych, radna generalna w latach 1961-1966. Wychowawczyni dzieci w wojennym domu dla sierot, Lwów, Dom generalny, ul. Kurkowa 45. Bednarek Ludwika urodziła się we wsi Sechna (gm. Ujanowice) jako córka Piotra i Stefanii z domu Waligóra, miała pięcioro rodzeństwa. W rodzinnej miejscowości ukończyła cztery klasy szkoły powszechnej.

W 1935 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, które w niedalekich Żbikowicach od 1912 r. pracowały w szkole powszechnej oraz opiekowały się ubogimi i chorymi w okolicznych wioskach. Formację zakonną odbyła w Lwowie w Domu Generalnym przy ul. Kurkowej 45. Po uzupełnieniu wykształcenia podstawowego i skończeniu trzyletniego Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli w 1942 r. we Lwowie, siostra Ludwika pracowała jako wychowawczyni w Domach Dziecka, które przełożona generalna m. Ludwika Lisówna zorganizowała dla osieroconych dzieci polskich i żydowskich w domu generalnym przy ul. Kurkowej 45. W tym trudnym okresie okupacyjnego terroru, wobec częstych rewizji niemieckich, które siały strach i przerażenie, kiedy za ukrywanie dzieci żydowskich groziła śmierć, siostry z odwagą i poświęceniem przygarnęły około 40 bezbronnych dzieci, wśród nich ok. 15 żydowskich dziewczynek, stwarzając im, pomimo trudnych warunków materialnych, rodzinną atmosferę. Oprócz tego wojennego sierocińca, siostry prowadziły także w tym domu przedszkole dla 50 ubogich dzieci z miasta.

Siostra Ludwika mając pogodne usposobieniem pozytywnie oddziaływała na wychowywane sieroty, wnosząc w środowisko dzieci i sióstr atmosferę pokoju i radości. Po wojnie i repatriacji Siostra Ludwika Gabriela Bednarek od 1947 r. pracowała w przedszkolach i zakładach wychowawczych, łącząc wychowanie dzieci z obowiązkami przełożonej wspólnoty zakonnej w Krakowie – Borek Fałęcki, w Ostrowu Świętokrzyskim, w Domu Prowincjalnym w Krakowie (ul. Radosna), w Domu Generalnym w Warszawie, pełniąc jednocześnie funkcje radnej generalnej (1961-1966).

Nie szczędziła trudu i pracy na placówkach parafialnych” Mokrzyska, Mszana Dolna, Niedźwiedź. Od 1993 r. przebywa jako zasłużona emerytka w Mszanie Dolnej, przy ul. Leśnej. Pomimo wieku nie stroniła od pracy – przez wiele lat pełniła obowiązki bibliotekarki, pełna pogody ducha i radości, z modlitwą i różańcem w ręku, z jasnym umysłem, otwartym sercem i uśmiechem na ustach przyjmuje każdy nowy dzień życia jako dar Boży i tym darem dzieli się z siostrami i osobami je odwiedzającymi.

(Źródło/fot.: UM Mszana Dolna - oprac. Teresa Antonietta Frącek RM)