Koniec świata? Słów kilka o tym, co zrobić by był piękny!`

VI Niedziela Wielkanocna, Rok 'A', J 14,15-21

"Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie oglądał. Ale wy Mnie widzicie, ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie".

Koniec świata? Słów kilka o tym, co zrobić by był piękny!`

1. Koniec świata po ludzku
Od kilku tygodni w Liturgii Godzin, potocznie nazywanej brewiarzem, modlimy się tekstami Apokalipsy św. Jana. Niestety dla wielu słowo to – apokalipsa – wiąże się z przerażeniem i panicznym lękiem przywołującym w świadomości czasy ostateczne. Myślimy więc o śmierci, dramatach, bólu, ciemności, ogniu... Smutne to bardzo, gdyż Jezus wcale nie chce, by chrześcijanie tak myśleli o Jego powtórnym przyjściu. Powstaje więc pytanie; dlaczego dzisiejszy chrześcijanin boi się końca świata? Odważę się zadać je nieco inaczej; dlaczego boisz się końca świata? Właśnie tak skonstruowane musimy sobie owo pytanie postawić w sercu!
Dzisiejsza Ewangelia, czy czytania z Apokalipsy, mówią o szczęściu i radości tych, którzy noszą imię Jezusa na sercu. To szczęście i radość jest związane właśnie z końcem świata – tego świata, a zyskaniem innego, lepszego. Mówią też o mieszkaniu z Jezusem pod jednym dachem. Jest więc jakimś wielkim dramatem dla człowieka ochrzczonego, gdy ten boi się Jezusa w Jego ponownym przyjściu na ziemię! Jest jakimś ogromnym rozminięciem się z tym wszystkim, co otrzymaliśmy na chrzcie świętym i pójściem drogami świata, który jak Jezus sam mówi, nie widzi ani Ojca, ani Jego, ani Ducha. A tymczasem Pan mówi, przyjdę na pewno! Nie wiemy, kiedy to nastąpi, ale może to być jeszcze dziś czy jutro!
Ja, Jezus, posłałem mojego anioła,
by wam zaświadczyć o tym, co dotyczy Kościołów.
Jam jest Odrośl i Potomstwo Dawida,
Gwiazda świecąca, poranna».
A Duch i Oblubienica mówią: «Przyjdź!»
A kto słyszy, niech powie: «Przyjdź!»
I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie,
kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.
Ja świadczę każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi:
jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył,
Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze.
A jeśliby ktoś odjął co ze słów księgi tego proroctwa,
to Bóg odejmie jego udział w drzewie życia i w Mieście Świętym -
które są opisane w tej księdze.
Mówi Ten, który o tym świadczy: «Zaiste, przyjdę niebawem».
Amen. Przyjdź, Panie Jezu!
Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi! [Ap 22, 16-21]

2. Koniec świata po Bożemu
Mamy więc do wyboru dwie opcje; albo będziemy żyć w lęku – tak jak żyje świat, albo będziemy żyć w nadziei – jak proponuje Ewangelia z Apokalipsą! Wybór należy do nas! Kiedyś bardzo wiele dał mi do myślenia, usłyszany gdzieś przy okazji tekst chrześcijańskiej piosenki, która bardzo koresponduje z dzisiejszym tematem. Chciałbym więc zadedykować ją każdej i każdemu z was:
Co zrobisz, gdy zobaczysz Jezusa
Co zrobisz, gdy nie będzie istniał czas
Co zrobiłeś ze swoim życiem
Odpowiedzi przyjdzie czas
Co zrobiłeś ze swoim życiem
Odpowiedź kiedyś będziesz musiał dać

Złóż je na krzyżu z Jezusem
Złóż je na krzyżu w Jego miłości
Takiej miłości nie miał żaden człowiek
Tylko On, tylko On
Co zrobisz, gdy zobaczysz Jezusa
Co zrobisz, gdy nie będzie istniał czas
Co zrobiłeś ze swoim życiem
Co zrobiłeś z Panem Jezusem
Powraca więc jak bumerang w naszych coniedzielnych spotkaniach ze słowem właśnie to pytanie; czy wierzysz w Jezusa? Czy wierzysz, że On żyje? Czy twój Jezus jest Bogiem żywym, czy umarłym? W imię jakiego Boga przyjmujesz sakramenty; żywego czy martwego? Chrzcisz swoje dzieci, przyjmujesz Komunię Św., bierzmowanie... w imię jakiego Boga? Czekać bowiem na koniec świata po Bożemu, to wierzyć w Tego, który ma przyjść! To nie bać się Boga, ale mieć nadzieję na spotkanie. To wejść na drogę fascynującej przygody życia w Duchu, którego Ojciec ma nam posłać w tajemnicy Pięćdziesiątnicy, którą już niebawem będziemy przeżywać.

3. Żyć w Duchu, by żyć!
Jak więc odnaleźć swoją pięćdziesiątnicę? Przede wszystkim musimy sobie uświadomić, że oczekiwanie na Ducha Świętego oraz przyjęcie owoców Jego zstąpienia, miało miejsce we wspólnocie! Nie jest więc możliwe odnalezienie na nowo Jezus oraz przyjęcie owoców Pięćdziesiątnicy poza wspólnotą Kościoła. To powtarzane przez wielu dzisiaj zdanie „Bóg tak, Kościół nie” jest samo w sobie zakłamaniem i próbą zagłuszenia serca. Człowiek ochrzczony bowiem we wspólnocie, zawsze będzie dążył do bycia w tym naturalnym środowisku swojej wiary. Przecież to właśnie tam miał on możliwość przyjęcia Jezusa.
Każdy, kto dzisiaj odchodzi ze wspólnoty, podając przeróżne argumenty, by podbudować swoją decyzję i zagłuszyć serce, skazuje się na tułaczkę bez miłości i lęk przed końcem świata! Muszę wam powiedzieć, że smutne jest serce księdza, kiedy widzi jak człowiek obdarzony wolną wolą, wybiera ciemność grzechu i samotność poza Kościołem. Trzeba uszanować jego wolę, co jednak nie oznacza, by o takiego człowieka nie walczyć do końca. Musimy walczyć, by na końcu czasów więcej było szczęśliwych niż przerażonych. Dla człowieka ochrzczonego, nie jest bowiem możliwe życie w zjednoczeniu z Bogiem poza wspólnotą Kościoła. To jest niemożliwe! To jest zwykłe kłamstwo, wymyślone na potrzeby konformizmu ludzi XXI wieku.
Co zrobić więc, by odszukać swoją pięćdziesiątnicę? Potrzeba błagać, by Bóg posłał do naszych serca Ducha Świętego. Dotyczy to nas wszystkich, którzy znajdujemy się na różnych etapach naszej pielgrzymki wiary. Każdy z nas potrzebuje bowiem nieustannego odświeżania naszej relacji z Jezusem i ciągłej weryfikacji naszej życiowej postawy. Nie ważne więc na jakim etapie życia jesteśmy i jaki jest stan naszego ducha. Stańmy do odnowy naszej przynależności do Kościoła poprzez ukochanie sakramentów, częste ich przyjmowanie, a przede wszystkim zakochajmy się w Eucharystii. Wtedy każdy z nas będzie mógł doświadczyć tego, że bycie z Jezusem na serio, to bycie we wspólnocie Kościoła, na którą zstępuje Duch Święty i mocą swego tchnienia czyni wielkie rzeczy. Doświadczymy także tego, że koniec świata to nadzieja, a nie lęk! Mówi Ten, który o tym świadczy: «Zaiste, przyjdę niebawem». Amen. Przyjdź, Panie Jezu! Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi!


Dla wytrwałych: O Kościele nieco inaczej...