Felieton: smród

W najnowszym felietonie użytkownika PAPA jesteśmy w sercu lata, gdzie skwar i słońce dominują w krajobrazie. Ale to nie temperatura jest głównym bohaterem tej opowieści. Spacerując wieczorami, możemy doświadczyć nie tylko piękna otaczającej nas przyrody, ale także smrodu wynikającego z ludzkiej nieodpowiedzialności. Wypuszczanie ścieków do przydrożnych rowów stało się niestety codziennością dla wielu.

Lato w ostatnich dniach chciało nam oddać to, czego przez lipiec skąpiło. Skwar taki, że nawet najtwardsi fani opalania szukali w święto Matki Boskiej Zielnej cienia. Nic dziwnego, że wieczorami wielu, w tym także ja, wyszli na spacery albo skorzystali z rowerowych przejażdżek. A te są bardzo pouczające i wiele mówią o naszym podejściu do przyrody, która nas otacza. Są takie miejsca, gdzie człowiekowi w trakcie spaceru nos wykręca odór g….wna pomieszanego z zapachem zużytej wody po praniu w pralce i zmywaniu. 

Właściciel takiej nieruchomości nie czuje zapewne żadnej żenady, wpuszczając do przydrożnego rowu drogi gminnej, czy powiatowej śmierdzące pozostałości po codziennej aktywności swojej rodziny. Pewno wielu z nas bez żadnego trudu może takie miejsca wskazać. Jest ironią losu, że często wystarczy spojrzenie na nieruchomość, z której rura taka jest wyprowadzona, żeby stwierdzić, iż raczej jej mieszkańcy nie cierpią niedostatku. 

W ostatnich latach wiele się w dziedzinie ochrony środowiska dokonało. Gminy zakopały mnóstwo milionów w rury kanalizacyjne, wykonały i wykonują modernizacje oczyszczalni ścieków. Postęp jest widoczny gołym okiem i odczuwalny gołym nosem, bo po prostu mniej śmierdzi. 

Ekspertka: infekcja to nie sprint, lecz maraton, nie da się wyzdrowieć w dobę Koszty delegacji wójta pod lupą radnych

Rozumiem, że gminy nie mają możliwości kontroli każdego szamba czy przydomowej oczyszczalni ścieków. Nie rozumiem jednak jakim cudem toleruje się sytuacje, w których do przydrożnego rowu odprowadzana jest doskonale widoczna rura, z której praktycznie przez cały czas coś śmierdzącego cieknie. Oprócz oczywistego dyskomfortu spacerowiczów taka rura skutkuje jeszcze jednym – wszyscy ci, którzy starają się, lub muszą, terminowo wywozić swoje szamba czują się jak frajerzy. 

A już krańcowo idiotyczne są sytuacje, w których przy okazji przebudowy drogi układa się lub zmienia korytka w takich rowach dbając zarazem by śmierdzące odpływy nie zostały zlikwidowane. Potem tym betonem wszystko to, bez szans na oczyszczenie, spływa do potoków, a z nimi do rzek. Skutek jest taki, że coraz częściej, także na portalu, publikowane są komunikaty o zamykaniu wodociągów z powodu bakterii z grupy coli (a mówiąc wprost z powodu zanieczyszczenia pochodzącego w przeważającej mierze z fekaliów, czyli zwykłego g….wna. A przecież śmiem twierdzić, że większość studni indywidualnych czy małych kilkudomowych ujęć nie ma regularnych badań stanu wody. Coraz bardziej wchodząca w góry zabudowa (słynne budynki na polanie stumorgowej) powoduje, że ścieki zaczynają spływać już nawet do źródeł. 

Czas z tym po prostu skończyć. Dbanie o to, aby to, co z wypływa z naszej toalety, zlewu czy prania, trafiało do oczyszczalni ścieków, powinno być miarą naszej kultury, jak sprzątanie po sobie.

Widzimy, że z każdym rokiem poziom wód powierzchniowych jest coraz gorszy. Woda staje się dobrem coraz rzadszym, o które za chwilę będą w wielu miejscach świata toczyć się wojny. 

Bezczelnym smrodziarzom musimy powiedzieć „nie”.