Felieton: smród

W najnowszym felietonie użytkownika PAPA jesteśmy w sercu lata, gdzie skwar i słońce dominują w krajobrazie. Ale to nie temperatura jest głównym bohaterem tej opowieści. Spacerując wieczorami, możemy doświadczyć nie tylko piękna otaczającej nas przyrody, ale także smrodu wynikającego z ludzkiej nieodpowiedzialności. Wypuszczanie ścieków do przydrożnych rowów stało się niestety codziennością dla wielu.

Lato w ostatnich dniach chciało nam oddać to, czego przez lipiec skąpiło. Skwar taki, że nawet najtwardsi fani opalania szukali w święto Matki Boskiej Zielnej cienia. Nic dziwnego, że wieczorami wielu, w tym także ja, wyszli na spacery albo skorzystali z rowerowych przejażdżek. A te są bardzo pouczające i wiele mówią o naszym podejściu do przyrody, która nas otacza. Są takie miejsca, gdzie człowiekowi w trakcie spaceru nos wykręca odór g….wna pomieszanego z zapachem zużytej wody po praniu w pralce i zmywaniu. 

Właściciel takiej nieruchomości nie czuje zapewne żadnej żenady, wpuszczając do przydrożnego rowu drogi gminnej, czy powiatowej śmierdzące pozostałości po codziennej aktywności swojej rodziny. Pewno wielu z nas bez żadnego trudu może takie miejsca wskazać. Jest ironią losu, że często wystarczy spojrzenie na nieruchomość, z której rura taka jest wyprowadzona, żeby stwierdzić, iż raczej jej mieszkańcy nie cierpią niedostatku. 

W ostatnich latach wiele się w dziedzinie ochrony środowiska dokonało. Gminy zakopały mnóstwo milionów w rury kanalizacyjne, wykonały i wykonują modernizacje oczyszczalni ścieków. Postęp jest widoczny gołym okiem i odczuwalny gołym nosem, bo po prostu mniej śmierdzi. 

Rekordowa cena - 5 mln zł za posiadłość na wzgórzu Dwie maszyny pod ziemią. Uczelnia wesprze inwestycje tunelowe

Rozumiem, że gminy nie mają możliwości kontroli każdego szamba czy przydomowej oczyszczalni ścieków. Nie rozumiem jednak jakim cudem toleruje się sytuacje, w których do przydrożnego rowu odprowadzana jest doskonale widoczna rura, z której praktycznie przez cały czas coś śmierdzącego cieknie. Oprócz oczywistego dyskomfortu spacerowiczów taka rura skutkuje jeszcze jednym – wszyscy ci, którzy starają się, lub muszą, terminowo wywozić swoje szamba czują się jak frajerzy. 

A już krańcowo idiotyczne są sytuacje, w których przy okazji przebudowy drogi układa się lub zmienia korytka w takich rowach dbając zarazem by śmierdzące odpływy nie zostały zlikwidowane. Potem tym betonem wszystko to, bez szans na oczyszczenie, spływa do potoków, a z nimi do rzek. Skutek jest taki, że coraz częściej, także na portalu, publikowane są komunikaty o zamykaniu wodociągów z powodu bakterii z grupy coli (a mówiąc wprost z powodu zanieczyszczenia pochodzącego w przeważającej mierze z fekaliów, czyli zwykłego g….wna. A przecież śmiem twierdzić, że większość studni indywidualnych czy małych kilkudomowych ujęć nie ma regularnych badań stanu wody. Coraz bardziej wchodząca w góry zabudowa (słynne budynki na polanie stumorgowej) powoduje, że ścieki zaczynają spływać już nawet do źródeł. 

Czas z tym po prostu skończyć. Dbanie o to, aby to, co z wypływa z naszej toalety, zlewu czy prania, trafiało do oczyszczalni ścieków, powinno być miarą naszej kultury, jak sprzątanie po sobie.

Widzimy, że z każdym rokiem poziom wód powierzchniowych jest coraz gorszy. Woda staje się dobrem coraz rzadszym, o które za chwilę będą w wielu miejscach świata toczyć się wojny. 

Bezczelnym smrodziarzom musimy powiedzieć „nie”.