Festiwal teatrów i atrakcje dla najmłodszych

​Limanowa. W lipcu w ramach Dni Limanowej odbędzie się 36. Festiwal ULICA. Miasto będzie gościć 11 ulicznych teatrów z całego świata.

Podobnie jak w roku ubiegłym Limanowa stała się partnerem 36. Festiwalu ULICA - czyli międzynarodowego festiwalu teatrów ulicznych. Tegoroczna edycja festiwalu odbywa się pod hasłem „Radość z odzyskanego podwórka” i poświęcona jest szeroko rozumianym zjawiskom, kwestiom i postaciom, dzięki którym “możemy powrócić do dobrze znanych, choć już zapomnianych miejsc. Wszystkich tych, z których nigdy się nie wyrasta i do których z sentymentem się powraca”. 

Festiwal odbędzie się w Krakowie w dniach od 6 do 9 lipca. Limanowa jest miastem partnerskim, do którego w dniach 7-9 lipca zawitają teatry z całego świata: Teatr Vuala (Ukraina), Fusion Callejera (Argentyna/Wenezuela), Teatr Szczęście Klaun Feliks (Polska), Mr Copini (Hiszpania), The Firebirds (Węgry), Scena 96 (Polska), La Bayka (Chile), Teatr Lalki i Aktora w Łomży (Polska), Ola Muchin (Polska), Cia. eLe (Hiszpania), Los Fuegos (Polska).

Szczegółowy harmonogram występów ma zostać podany już wkrótce. Wstęp na wszystkie wydarzenia wolny.

Turyści zapłacą za parkowanie także w weekendy i święta Konferencja w Limanowej: „Dajmy dzieciom znowu chcieć” – Edukacja, która dodaje skrzydeł

Gwiazdami tegorocznej edycji święta miasta będą: Dominik Dudek, który wystąpi w piątek oraz Natalia Nykiel - jej koncert zaplanowano na sobotę. Władze miasta zapowiadają, że poza koncertami na scenie, w trakcie Dni Limanowej przewidziano dużo imprez i wydarzeń towarzyszących. 

36. Festiwal ULICA

Plac przy domu prócz synonimu bezpieczeństwa często identyfikowany jest z beztroską zabawą, przestrzenią wspólnych rozrywek i bycia razem. Jego siłą mimo niejednokrotnie skromnych powierzchni, odrapanych murów, sąsiedztwa śmietników i braku anonimowości była wspólnotowość. Kolektywny charakter. Wszystko robiło się razem: eksplorowało każdy kawałek wolnej przestrzeni, wznosiło budowle z piasku i szałasy z gałęzi. Bawiło się w chowanego, wspinało na drzewa, a na padające z ust matki nawoływania „Do domu!” każdorazowo odpowiadało się „Jeszcze chwilę”. Podwórko to miejsce psot, kreatywności, robienia czegoś z niczego i niepohamowanej zabawy. Jednak towarzyszący mu niegdyś gwar ucichł. Dziś przydomowe podwórka świecą pustkami – zostały wyparte przez atrakcje wirtualnego świata.  

Teatr, który za przestrzeń swojej gry obiera ulice, place, podwórza, daje bezprecedensową możliwość powrotu na „ziemie obiecane”. Staje się też gwarancją niczym nieskrępowanej radości, która płynie z ich odzyskania.