Przewrotna nazwa Kina „Sojusz”

Po roku 1956 nastąpiła odwilż w reżimie komunistycznym, a część skazanych na wieloletnie więzienie i nazwanych „Bandytami”, wyszła na mocy amnestii na wolność. To właśnie wtedy na Limnowszczyźnie oddziały ORMO zaczęły rozbudowywać swoje struktury, tak aby wychwytywać każdy najmniejszy objaw buntu społecznego. Praca agenturalna SB w tym czasie ukierunkowana jest na rozpracowywanie byłych członków oddziałów wolnościowych. Co przerażające nie tylko struktura organizacyjna była ukierunkowana na zagrożenie i bunt. W tym celu w Limanowej przygotowano również infrastrukturę do ewentualnej eksterminacji ludności.

W 1959 r. wraz z powstaniem trzech budynków szkolnych zostaje wybudowane kino „Sojusz” oraz Dom Nauczyciela, które usytuowane są w bezpośrednim sąsiedztwie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Limanowej. Dom Nauczyciela obok Milicji, zaś kino na przeciwko Służby Bezpieczeństwa czyli Pałacyku „Pod Pszczółką”. 

Tu wyraźnie ukazana jest przewrotność struktury komunistycznej, która pod pozorem dobra społecznego przygotowuje budynki, które w swoim układzie natychmiast można przeformować choćby w przejściowe więzienie. 

Dzięki życzliwości obecnego właściciela budynku byłego kina „Sojusz” w Limanowej można było dokonać dokumentacji fotograficznej piwnic, których powierzchnia wynosi 500 m2. Wnioski nasuwają się jednoznaczne… Struktura i rozmieszczanie pomieszczeń przypominają więzienie, a układ piwnic uniemożliwia, aby był to schron dla ludności.

Wyjazdowa komisja: głównym tematem „Podłęże – Piekiełko” ​Transmisja obrad Sejmu. Czy rząd Donalda Tuska przetrwa głosowanie?

Trzeba również podkreślić, że czas powstania budowli wyklucza, aby to miejsce było naznaczone krwią czy tragiczną historią. Ta budowla była tylko alternatywą, z której Służba Bezpieczeństwa nigdy nie skorzystała. Jednak obnaża to totalitarne zapędy systemu komunistycznego, który był doskonale przygotowany na ewentualny opór. Potwierdza to fakt, że kierownikiem kina „Sojusz” do upadku komunizmu była osoba z głównego trzonu limanowskich oprawców, bezpośrednio zaangażowana w eksterminację żołnierzy wolnościowych z terenu Limanowej. 

15 sierpnia 1984 r., o godzinie 10:20, Stanisław Wojnarowicz przesłuchuje w charakterze świadka Konstantego Bogacza ur. 1928 r., zatrudnionego w Przedsiębiorstwie Rozpowszechniania Filmów w Krakowie na stanowisku kierownika Kina <>.Ten pouczony o odpowiedzialności karnej zeznaje, że „w latach 1947 do 1950 pełniłem funkcję Sekretarza Gminnego PZPR w Jodłowniku. Równolegle pełniłem funkcję Komendanta Gminnego ORMO w Jodłowniku. MO i Urząd Bezpieczeństwa w tym okresie organizował wspólnie z członkami ORMO akcję przeciwko […] (oddziałom) „Miki”, „Augustyna”, „Błyska” i „Salwy”. W akcjach tych brali udział członkowie ORMO z Jodłownika, Skrzydlnej, Dobrej a czasami z dalszych jednostek ORMO”. 

W 2012 r. Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Krakowie zakończył śledztwo przeciwko byłemu funkcjonariuszowi UB z Limanowej, z czasów, o których zeznawał Konstanty Bogacz. Wspomniana sprawa dotyczyła właśnie oddziału „Błysk”, który został rozbity w wyniku działań limanowskiego UB. 

Jednak Pałacyk „Pod Pszczółką” w swej strukturze nie był przygotowany, aby w ewentualnym nowym buncie społecznym, wypełnił zadania do którego Służba Bezpieczeństwa była powołana. Nauczeni doświadczeniem skali oporu, którą przyszło im tłumić na ziemiach limanowskich przez 10 lat, przygotowali strukturę, która taki opór mogłaby zdławić znacznie sprawniej. Dlatego w pierwszym etapie rozbudowy Limanowej powstały te dwie strategiczne budowle, które, gdy nie pełniły funkcji militarnej, działały w strukturze propagandowej.

Paweł Zastrzeżyński (47 lat) – reżyser filmowy, scenarzysta, producent. Ostatni film i książka Jeden Pokój o dr Wandzie Półtawskiej, wyprodukowany niezależnie, sprzedany w nakładzie 20 000 szt. Ukończył szkołę reżyserii Andrzeja Wajdy. Współpracownik prof. Grzegorza Królikiewicza. Współorganizator sztabu akcji Deklaracji Wiary. Inicjator nadania dr Wandzie Półtawskiej tytułu honorowego obywatela miasta Limanowa, oraz odznaczenia Orderu Orła Białego. Jako publicysta napisał około 150 artykułów, m.in. autor Hołdu dla Beaty Szydło oraz listu otwartego do Premier w sprawie ograniczenia YouTube. W 2018 r. zainicjował na nowo dyskusję wokół Deklaracji Wiary. Jako pierwszy poinformował opinię publiczną o patologicznych zjawiskach na YouTubowych streamach. Inicjator naprawy Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej (PISF). Upowszechnił informację na temat limanowskiej katowni UB. Obecnie pracuje nad filmem fabularnym Wyspa W oraz nad książką pt. ŚWIATŁO LATARNI dotyczącą genezy powstania PISF w odniesieniu do środowiska filmowego uwikłanego w struktury Służby Bezpieczeństwa w PRL, jak również nad książką pt. ODNALEZIONY pod redakcją dr Wandy Półtawskiej. Motto życiowe: w twórczości nie idę na żaden kompromis.